บทที่ 285 ตราบใดที่คุณชอบเธอ

วันต่อมา นอร่าตื่นแต่เช้า นาฬิกาในตัวเธอทำงานได้เที่ยงตรงราวกับนาฬิกาปลุก เธอเอื้อมมือไปสัมผัสที่ว่างเย็นๆ บนหมอนข้างตัว แล้วรอยยิ้มก็ผุดขึ้นที่มุมปาก มันเป็นความเคยชิน เธอนึกขึ้นได้ และเธอก็เริ่มจะคิดถึงการมีเขาอยู่ข้างๆ เสียแล้ว หลังจากลุกจากเตียงและจัดการตัวเองให้สดชื่น เธอก็เดินลงบันไดไป

เสียงพ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ